Jak minimalizować unikanie, a maksymalizować życie w pełni? O tym właśnie jest najnowsza książka Natalii Ziopaji.
Twórczyni profilu @psychologiczne_ciekawostki swój poradnik dedykuje wszystkim, którym nadmierne unikanie i lęk zabrały to, co dla nich ważne. A mogą to być przeróżne kwestie dotyczące zarówno życia uczuciowego, jak i zawodowego.
Autorka, która jest psycholożką i psychoedukatorką zagłębia się w tematykę perfekcjonizmu, prokrastynacji, efektu status quo, działania na autopilocie, ucieczki zarówno przed samym sobą, jak i od relacji. Opowiada, dlaczego boimy się podjąć próbę zrealizowania czegoś, skoro o tym marzymy. Wyjaśnia, dlaczego nadmierny optymizm może być szkodliwy i co sprawia, że dyskomfort nie zawsze jest czymś negatywnym. Uzmysławia, czym jest unikanie, a czym zachowania zabezpieczające i jak najskuteczniej radzić sobie ze stresem.
To książka o ucieczkach i o powrotach. O tym, jak można pożegnać odwlekanie raz na zawsze.
Każdy ma na swoim koncie odkładania na bliżej nieokreśloną przyszłość jakiejś sprawy, a potem próbę nadrobienie straconego czasu. Albo dążenie do wykonania czegoś perfekcyjnie, co powoduje jedynie wielki stres i chęć ucieczki. Muszę przyznać, że zdarza mi się chyba za często odkładać różne zadania na bliżej nieokreślone kiedyś, bo wydaje mi się (no właśnie wydaje!), że zrobię je o wiele lepiej. Proza życia jest niestety inna. Odwlekać można przecież w nieskończoność… Szkoda każdego dnia!
Pierwsza część poradnika „Ucieczka przed życiem w pełni. Jak przestać odwlekać i zacząć żyć” to dużo opisów i informacji, jak różne zachowania potrafią stopniowo niszczyć naszą codzienność. Druga część skupia się na tym, jakie oblicza może mieć unikanie, w co może nas wpędzić. Świetnym przykładem jest takie zjawisko jak teoretycznie pozytywne „positive vibes only”. Bardzo pomocne są rysunki, wykresy, tabelki. Porządna porcja psychoedukacji.
Autorka uważa, że praca nad sobą to jedyna pewna robota w życiu. I jak najbardziej ma rację! W trzeciej części możemy w praktyce przetestować teorię z dwóch pierwszych rozdziałów, Mamy tu konkretne pytania, zadania, podpowiedzi. Promotorka zdrowia psychicznego proponuje zastanowić się, co to znaczy „mieć zdrowe granice”, jak wyglądają w naszym życiu zarówno te fizyczne, jak i psychiczne. Albo czego unikamy, dążąc do perfekcji. Pytań wiele, jest nad czym rozmyślać. I oczywiście wskazane jest, by krok po kroku wdrażać je w życie!
Dzięki tej książce dowiedziałam się, czym są pozabezpieczne więzi przywiązania albo wymuszona wdzięczność. Wiem, że unikanie może ukrywać się, np. w rezygnacji, samotności czy wypieraniu z pamięci. Na zakończenie Natalia Ziopaja życzy wszystkim czytelniczkom i czytelnikom, by żyli życiem, przed którym nie trzeba wiecznie uciekać. I żeby nie musieć niczego odwlekać, nawet gdy czujemy się niekomfortowo. Niech się spełnią te życzenia, a na pewno codzienność stanie się odrobinę lżejsza!
